Сумын Алдарт уяач Н.Буяндалай: Олон машины дунд учраа олохгүй давхиж яваа адууг харахаар өрөвдөх юм

Архангай аймгийн Эрдэнэмандал сумын уугуул  сумын Алдарт уяач Н.Буяндалайтай цөөн хором хөөрөлдөж, хөдөөгийн хөх уяачийн бодлыг хуваалцсан юм.
 -Таны алдар хэн билээ. Манай уншигчдад өөрийгөө танилцуулахгүй юу?
-Миний алдар Буяндалай. Архангай аймгийн Эрдэнэмандал сумын хүн. Ах нь 40 гаруй жил хурдан морь уяж байгаа хүн. Сумыхаа наадмаас гурван түрүү 30-аад айраг авч, сумын Алдарт уяач цол хүртсэн.
-Монгол улсын 17 Алдарттай  арын хангайн уяач юм байна?
 -Өө тийм, манай нутаг эртнээсээ хурдтай, уяачид нь иртэй.  Сүүлийн үед залуус  нутгийн адууны удам угшлыг сайжруулах  тал дээр ихээхэн анхаарч, моринд орж байгаа нь бүр сайшаалтай.
-Ганц танай нутгийн гэлтгүй моринд дуртай залуусын тоо жил ирэх тусам нэмэгдэж байн??
-Дээхэн бид нутгийнхаа  хэдэн адууг зүсээр нь, бараанаар нь мэддэг байсан. Одоог бодвол морь уядаг нь цөөн, энэ тэндээс тэр бүр адуу авчирч чаддаггүй  байсан болохоор тэр юмуу даа. Сүүлий? үед нутгийн залуус Дорнод, Сүхбаатар, Төв аймгаас адуу авчирч цус сэлгэж байна. Түүнээс гадна манай дүү МУ-ын алдарт уяач Алтангадас хоёр гурван азарга авчирч өгсөн. Цус холилдсон адуу бусдаасаа арай өөр юм аа. Гэхдээ хэт туйлширч болохгүй. Сүүлийн үеийн уралдаануудыг харж байхад цэвэр монгол адуу давхихад хэцүү болсон байна. Өвгөн минийхээр бол монгол адууныхаа цусыг өөр хооронд нь холилдуулаад уралдвал зүгээр юм шиг. Бидний өвөг дээдэс хэдэн зуун жил тэгээд л уралдаад ирсэн. Бид тэр хүлгүүдээрээ дэлхийн талыг эзэлж явлаа. Би ер нь монгол адууны яс чанар, хурд хаана ч гологдохгүй гэж боддог шүү.
-Гэхдээ хөдөөд харьцангуй гайгүй юм шигээ?
-Хотыг бодвол гайгүй л дээ. Гэхдээ гадны адуу л хурдан гээд хуйлраад байвал юу байхав дээ. Хэдэн жилийн дараа гэхэд л харь цустай адуу цахиур хагалана шүү дээ. Уг нь  цаг үеэ дагаад хурдан морь хөгжиж , гарааны төхөөрөмж энэ тэрийг ашиглаж наадам будлиангүй сайхан болдог боллоо. Энэ мэт дэвшилттэй талйг нь олзуурхаж л суудаг даа.  Гэхдээ морио хайрлахгүй үй олноороо дагаж байгаа машинуудыг сайшаадаггүй. Мориндоо хайртай монгол хүн бол дурандаад сууж байх сайхан даа. Олон машины дунд  учраа олохгүй давхиж яваа адууг харахаар өр өвдөх үе ч байдаг л юм.
Тантай санал нэг байна. Хөдөөд л жинхэнэ наадам болдог гэх хүмүүстэй цөөнгүй таарч байсан?
-Магадгүй л юм. Настай бидний хувьд бол хамгийн сайхан нь удаан уулзаагүй үеийнхэнтэйгээ уулзаж ярьж хөөрөх л юм даа.
                 Бидэнтэй санал бодлоо хуваалцсан танд баярлалаа.
Г.Оюун-Эрдэнэ